هنگام تشریف به حرم حضرت امیر المؤمنین علی (علیه‌السلام) چنین سرود:
از ازل ای مــیــر حــق ســرّ الـــه کـل مـن قـال بلـی شـد مـبــتــلا
بـنـدگـی‌ات عـرضـه بـر مـاسـوی تا که عمرم رفت و گشتم رو سیا
شد مطاف من حـریــم کـوی تــو کعـبـه مقـصـود مـن شـد روی تو
بر همیـن بگذشت بـر ـن سـالها بـر درت ای ذوالـکـرام بـا نـالـه‌هـا
آروز دارم کـــه ای زیــبــا صــنــم آنـکـه وقــت مـرگ آیــی در بــرم
تــا بـبـیـنـم روی حــق در روی تو عـاشـقـانـه جـان دهم در کوی تو
