پیامبر(ص) در نخستین روزهای ورود به شهر یثرب اقدام به ساخت مسجدی کرد که بعدها مسجدالنبی نامیده شد. پس از آن حجره‌هایی متصل به مسجد برای سکونت پیامبر(ص) و برخی از همسران آن حضرت ساخته شد. چیزی نگذشت که برخی از صحابه نیز برای خود حجره‌ای در کنار مسجد ساختند. این حجره‌ها علاوه بر دری که به سمت بیرون داشت، دری نیز به سمت مسجد داشت و در وقت نماز، صاحبان آنها از این در وارد مسجد می‌شدند و دوباره از همان در به خانه‌هایشان برمی‌گشتند. پیامبر(ص) در سال سوم هجری به فرمان خدا مأمور شد همه آن درها را غیر از در حجره علی بن ابی طالب(ع) ببندد.
برخی پس از شنیدن این دستور ناراحت شدند و اعتراض کردند. حضرت فرمود: «من مأمور بستن این درها غیر از در خانه علی شده‌ام. شما در این باره سخنانی گفتید. به خدا سوگند! من از پیش خودم به بستن یا گشودن دری دستور ندادم. من به وظیفه‌ای مأمور شدم و از آن تبعیت کردم.»
در منابع آمده است حمزة بن عبدالمطلب با حالتی گریان نزد رسول خدا(ص) آمد و گفت: «عمو را بیرون می‌کنی و پسر عمو را جا می‌دهی؟» پیامبر(ص) فرمود: «من جا نمی‌دهم، بلکه خداوند او را جا داده است.»
رحمانیان. عباسی
