امام باقر(ع) فـرمـود: پـدرم (امام سجاد(ع)) مرا سفارش کرد که با پنج تـن همنشین, هم سخـن و همراه نشوم. از وى پرسیدم: فدایت گردم, آن پنج کـس کدامند؟ فرمـود: با فاسق همنشیـن نشـو; زیرا تـو را به یک لقمه و کمتـر از آن مـى فـروشـد. پـرسیـدم: کمتر از آن چیست؟ 
فـرمـود: در همـان یک لقمه نیز طمع مـى کنـد, ولـى به آن نمـى رسـد. گفتم: دومى کدام است؟ 
فـرمـود: بخیل; زیـرا او تـو را از آنچه بـدان سخت نیـازمنـدى محـروم مى سازد. پرسیدم: سومى کیست؟ 
فـرمـود: دروغگـو; زیرا چـون سـراب است; دور را نزدیک و نزدیک را دور جلـوه مـى دهـد. گفتـم: چهارمـى کـدام است؟ فـرمـود: 
احمق; زیـرا او در پـى سـود رساندن به تـو است; ولـى زیان مـى رسانـد. پرسیدم: پنجمى کدام است؟ 
فرمود: قطع کننده رحـم, زیرا در سه جاى قرآن مـورد لعن و نفریـن واقع شده است.