ابو هاشم جعفرى (ره ) که از دوستان و فقهاء و اصحاب امام هادى(ع) و امام حسن عسکرى (ع ) بود، مى گوید: در محضر امام حسن عسکرى (ع ) بودم ،فرمود:یکى از گناه نابخشودنى این است که شخصى (بر اثر غرور و کوچک شمردن گناه ) بگوید:
((لیتنى لا اواخذ الا بهذا: اى کاش براى گناهى جز این یک گناه ، باز خواست الهى نشوم)) با خود گفتم : ((براستى ، معنى این سخن ، بسیار دقیق و ظریف است ، و سزاوار است که هر انسانى ، مراقب خود باشد و در مورد هر چیزى دقت کند))که گاهى انسان حرفى مى زند و خیال مى کند حرف خوبى زده ، غافل از آنکه  همان حرف  گناه نابخشودنى است . ناگاه امام حسن عسکرى (ع ) به من رو کرد و فرمود: ((درست فکر مى کنى اى ابو هاشم ، که باید توجه دقیق داشت، بدان که شرک (ریا) در میان مردم ، ناپیداتر از راه رفتن مورچه روى سنگ در شب تاریک ، و راه رفتن مورچه بر صفحه سیاه است.))

 اعلام الورى ، ص 355 و 356